လိႈင္းလံုးၾကားက ကၽြန္ေတာ္

ေရာက္ေနရတာက လႈိင္းလံုးၾကား.. ေလၾကမ္းတိုက္လို႕ လိႈင္းပုတ္တဲ့ဘက္ေရာက္ေနရတဲ့ အျဖစ္..

ေတာင္ေလတိုက္လို႕ လိႈင္းေျမာက္ဘက္ပုတ္တဲ့အခါ ေျမာက္ဘက္ကို ေရာက္ေနရတယ္.. ေသာင္ကမ္းဆိုတာျမင္ဘူးဖို႕ ေ၀းစြ.. ဘယ္နားဆိုတာေတာင္ ၾကံစည္လို႕မရတဲ့အျဖစ္..

ဦးတည္ရာကူးခတ္ရင္း ငါး၊လိပ္၊မကန္း အႏၲရာယ္ေတြကို ထိတ္လန္႕ေနရတယ္..

ငါး၊လိပ္၊မကန္းေတြ မဆြဲခင္ လိႈင္းၾကားေလၾကား ရုန္းကန္ရင္း ခိုစရာ တြဲစရာ ရရာေလးကို အားကိုးေနရတယ္..

ေသာင္ကမ္းမသိ ေဖာင္ေကာင္းမရွိလို႕ ဒီဒုကၡကလြတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္လို႕လည္း မျဖစ္ခဲ့ဘူး..

ႀကံဳရာေလးမွီခုိရင္း မဆံုးႏိုင္တဲ့ ခရီးကို ဆက္ေနရတယ္..

မၿမဲတဲ့ေဖာင္ ခိုမိလို႕လည္း ေဖာင္နဲ႕အတူ ၿမဳပ္ေပါင္းကလည္းမနဲ..

ဒုကၡေပါင္းစံုၾကား ပင္ပန္းတႀကီး လက္ပစ္ကူးေနတဲ့အျဖစ္က ေသာင္ကမ္းေပၚကသူ အတြက္ေတာ့ သနားစရာေပါ့..

ေတြ႕ရာႀကံဳရာေဖာင္ေလးကို ခိုရင္း ေဖာင္မပ်က္ခင္ေတာ့ အားကိုးရာေပါ့.. အားကိုးရာေလးကိုပဲ တြယ္တာရင္း ေဖာင္ပ်က္ရင္ လုိုက္ျမဳပ္မယ္ေပါ့..

အင္း……. ေဖာင္ေကာင္းေလးရတုန္း. ေသာင္ကမ္းေလး တည္ရာကို သိတုန္း ငါး၊လိပ္၊မကန္း မဆြဲခင္ေတာ့ ဒီတစ္ေခါက္ ေသာင္ေပၚေရာက္ေအာင္ေတာ့ အားေလးစိုက္မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္…

မဟုတ္ရင္ေတာ့……………



ပင္လယ္ = သံသရာ

လိႈင္းေလ = ေလာကဓံ

ငါး၊လိပ္၊မကန္း = ဇရာ၊ဗ်ာဓိ၊မရဏ

မေကာင္းေသာေဖာင္ = ကာမဂုဏ္ ၊ အယူမွား

ေဖာင္ေကာင္း = မဂၢင္

ေသာင္ကမ္း = နိဗၺာန္